ร้านอาหารส่วนใหญ่ตั้งเก้าอี้ไว้สำหรับลูกค้าตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป โดยเมนูอาหารโดดเด่นของร้าน ส่วนใหญ่จัดไว้สำหรับการร่วมรับประทานอาหารของคนหลายคน… และคนส่วนหนึ่งจะไม่เข้าร้านอาหารที่ต้องไปนั่งรออาหารคนเดียวในร้านที่ไม่คุ้นเคย… ในขณะที่คนอีกส่วนหนึ่งไม่ยอมเข้าร้านอาหารที่คุ้นเคย ถ้าต้องเข้าคนเดียว…
แต่แนวโน้มคนโสดมากขึ้นและคนแก่อายุยืนยาว ซึ่งบรรยากาศร้านอาหารโรแมนติกแบบหนุ่มสาว หรือแม้แต่ร้านอาหารแนวครอบครัวหมู่คณะสังสรรค์เสวนา… คงไม่ทำให้บินเดี่ยวที่หลงเข้าร้านไปรู้สึกแฮปปี้อย่างแน่นอน
ในอินเตอร์เน็ตจึงมีคำแนะนำสำหรับ“การกินข้าวคนเดียว” ทั้งกินในบ้านและกินนอกบ้านมากมาย… เวบไซต์อย่าง women-on-the-road.com มีคำแนะนำสำหรับสาวๆ ที่เกลียดการทานข้าวคนเดียวไว้เกือบยี่สิบวิธี… ในขณะที่เว็บไซต์ Brit.co แชร์ศิลปะการกินข้าวคนเดียวถึง 10 แบบ… และถ้าท่านค้นคำว่า Solo Dinner ใน Google… ท่านจะแปลกใจกับข้อมูลและรูปภาพมากมายที่เรื่องการกินข้าวคนเดียวไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย
ประเด็นคือแบบนี้ครับ… ตลาดคนโสดและคนตัวคนเดียว เป็นตลาดใหญ่ที่ธุรกิจบริการอย่างโรงแรมหรือร้านอาหารไม่ค่อยได้โฟกัสมาก่อน… ในร้านอาหารส่วนใหญ่โต๊ะเล็กสุดที่ร้านเตรียมไว้คือ 2 ที่… เชิญลูกค้านั่งเสร็จในใจก็นึกเสียดายโอกาสที่เสียเก้าอี้ไปหนึ่งที่… และมีร้านอาหารส่วนใหญ่ไม่ยินดีกับลูกค้ามาเดี่ยวหรือมาสองคนด้วยซ้ำ แม้แต่ร้านอาหารในโรงแรมใหญ่ๆ ส่วนหนึ่งก็เป็น
สิ่งที่จะบอกก็คือ… ร้านอาหารที่ให้บริการอยู่ในปัจจุบัน ยังเหลือช่องว่างในตลาดคนโสดและคนที่รักการใช้ชีวิตคนเดียวอีกมากทีเดียว… ซึ่งธุรกิจบริการอาหาร โดยเฉพาะมื้อค่ำที่คนอยากดินเนอร์คนเดียวไม่มีที่ให้ไป นอกจากกลับที่พักแล้วสั่งอาหารทางแอพมอเตอร์ไซด์มาส่ง…
เป็นไปได้มั้ยครับว่า… ร้านอาหารจะออกแบบงานบริการเผื่อคนที่เขาไม่มีใครหรือคนที่เขาชอบที่จะไม่มีใคร… ที่ผมมองว่า ตลาดนี้ใหญ่และมีกำลังจ่ายมหาศาล… และขยายตัวทั่วโลกเลยครับ
อ้างอิง
