การพัฒนาภาคใต้ด้วยโครงการขนาดใหญ่หลายโครงการยังหาทางไปต่อได้ยาก นับตั้งแต่โรงไฟฟ้าจะนะที่หลายฝ่ายต้องออกแรงทั้งผลักทั้งดันมายาวนาน กว่าจะได้ความมั่นคงทางพลังงานให้ภาคใต้… ที่สำเร็จเพียงบางส่วนของเป้าหมายใหญ่
ช่วงหลังสงกรานต์ที่ผ่านมา โครงการยักษ์อีกหนึ่งโครงการมีข่าวคราวความเคลื่อนไหวออกสื่อออนไลน์พอให้หายคิดถึง นั่นก็คือโครงการแลนด์บริดจ์เชื่อมอ่าวไทยกับอันดามันที่สงขลากับสตูล
ย้อนกลับไปถึงแนวคิดการขุดคอคลอดกระ ที่ต้องย้อนกลับไปไกลได้ถึงยุดท่านปรีดี พนมยงค์ได้เสนอให้ขุดคลองที่กิ่วกระ บริเวณที่แคบที่สุดของคาบสมุทรมลายูอยู่ในเขตบ้านทับหลี ตำบลมะมุ อำเภอกระบุรี จังหวัดระนอง กับ อำเภอสวี จังหวัดชุมพร ประมาณกิโลเมตรที่ 545 ของทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 4 ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2501… เพื่อสร้างเส้นทางขนส่งทางเรือเส้นทางใหม่… ที่จะทำให้ช่องแคบมาลายูและสิงคโปร์ กลายเป็นเพียงเส้นทางเดินเรือทางเลือกหรือสายรองเท่านั้น
ว่ากันว่า… ตั้งแต่นั้นมาปัญหาความรุนแรงและแนวคิดการแบ่งแยกดินแดนภาคใต้ก็คุกรุ่นต่อเนื่องมาจวบจบปัจจุบัน
สุดท้าย… โครงการขุดคอคลอดกระ ก็ยังเป็นเพียงแนวคิดที่มีไว้พูดถึงมากกว่าจะเกิดขึ้นอย่างจริงจัง… แม้จะมีการผลักดันผ่านรัฐสภาให้เห็นในช่วงปี 2542-2544… ก่อนจะหายไป พร้อมกับการเกิดแนวคิดใหม่เรื่องแลนด์บริจ์ที่เกิดขึ้นทดแทนเพื่อตอบโจทย์เรื่องลอจิสติกส์ โดยไม่ต้องขุดคลอง…
แต่จะสร้างท่าเรือน้ำลึกสองฝั่งทะเล… สร้างถนนเชื่อมหากัน… สร้างทางรถไฟเชื่อมหากัน… วางท่อส่งน้ำมันขนาดใหญ่เชื่อมหากัน…
…ก็มีอุปสรรคมากมายทั้งจากฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยและฝ่ายที่เห็นด้วยอย่างมีเงื่อนไข
แต่โครงการก็เดินหน้าต่อเนื่องมาอย่างช้าๆ จนความขัดแย้งเรื่องสร้างหรือไม่สร้างหมดไป… โครงการแลนด์บริดจ์ล่าสุดได้กลายเป็นจิ๊กซอว์ตัวสำคัญสำหรับ SEC หรือ Southern Economic Corridor ไปแล้ว
สำหรับผม… การพูดถึงแลนด์บริดจ์นาทีนี้ ภาพจึงใหญ่และมีมิติมากเกินกว่าจะรวบรัดพูดถึงอย่างผิวเผิน… วันนี้ผมขออนุญาต Focus ไปที่ท่าเรือน้ำลึกปากบาราที่โครงการเจาะเอาพื้นที่ในเขตอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา มาทำท่าเรือกลางน้ำและยังทำสะพานจากฝั่งเชื่อมท่าเรือยาวเกือบ 5 กิโลเมตรอีกด้วย… ช่วงแรกของโครงการนี้ นอกจากกรมเจ้าท่าซึ่งเป็นเจ้าของโครงการแล้ว ฝ่ายอื่นๆ ดูเหมือนจะคัดค้านโครงการหัวชนฝามาหลายปี… แต่ตอนนี้ผมบอกทุกท่านได้แล้วว่า
…ท่าเรือน้ำลึกปากบาราเกิดแน่นอนแล้ว!!!
ในมิติการขับเคลื่อนเชิงสังคมและนโยบายมหภาคจากรัฐ… แม้จะยังมีรายละเอียดจุกจิกมากมายให้พูดถึง แต่ผมขอข้ามแล้วหล่ะ… มองไปอีก 10 ปี 20 ปีข้างหน้า
…ถ้าคนใต้ช่วยกัน ผมว่าแถวนั้นคงเหมือนชลบุรี-ระยองในปัจจุบัน หรืออาจจะข้ามชั้นไปเทียบสิงคโปร์ก็ได้… ธรรมชาติและระบบนิเวศน์ที่ชินตา คงเปลี่ยนไปมากมายไม่น้อย… ข้อมูลทางลึกที่ผมมีอยู่ตอนนี้… สำหรับผมคิดว่าคุ้มค่าครับ ไว้ผมจะทำข้อมูลที่เข้าใจง่ายๆ มาแบ่งปันอีกที
สำหรับผม… ไม่คิดว่าท่าเรือน้ำลึกปากบาราจะเป็นปัญหาใหญ่ของทะเลอันดามันหรอกครับเมื่อวันนั้นมาถึง!
เกือบยี่สิบปีมาแล้วที่ผมไปเกาะหลีเป๊ะแบบ… แบกเป้ไปหลีเป๊ะ เช่าเรือประมงเลาะเที่ยวเกาะน้อยใหญ่เขตตะรุเตา แล้วยังเลาะขึ้นมาถึงเกาะเภตรา-เกาะเขาใหญ่ อยู่นานจนมีเพื่อนเปนไต้ก๋งและจุมโพ่ ที่เคยเมาเหล้าผสมเมาคลื่นให้เพื่อนหัวเราะ… จนลืมวันลืมเดือนเลยทีเดียว
คิดถึงถึงมากมาย… ปากบารา
