ผมยังใส่เสื้อดำเป็นประจำตั้งแต่ครั้งพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลก่อนเสด็จสวรรคต… เสื้อเริ่มเก่าและซีดด่างไปมากแล้วทั้งที่ผมมีใช้หลายตัว… แต่ผมก็ยังใส่เสื้อตัวเก่าและหยิบมาใส่จนชิน เสื้อโปโลสีดำตัวใหม่ก็พอมี แต่ก็ชอบตัวเก่า ทั้งที่บนเสื้อก็ไม่ได้มีสกรีนสัญลักษณ์ หรือข้อความอะไร
เข้าเดือนตุลาคมอีกปีที่ผมยังระลึกถึงพระองค์ท่าน และไม่ลืมว่า 13 ตุลาคมที่ใกล้จะถึงนี้มีเหตุการณ์สำคัญอะไรที่ผมคงยากจะลืมเวียนมาอีกปี
ช่วงเดือนกันยายนของทุกปี เป็นอีกห้วงเวลาหนึ่ง ในช่วงสามสี่ปีหลังๆ มานี้ผมถูกเชิญไปร่วมงานมุฑิตาจิตของผู้หลักผู้ใหญ่หลายท่านที่คุ้นเคย แต่ส่วนใหญ่ท่านจะอยู่กรุงเทพกัน แต่ผมอยู่ต่างจังหวัด ก็ได้แต่ออกตัวผลัดผ่อนเป็นโอกาสหน้าเสมอๆ
ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่ทุกท่านที่เมตตาผม จะต่อสายมาเองและสำทับว่าให้มา มีเรื่องอยากคุยด้วยหลายเรื่อง พอทราบว่าผมติดขัดวุ่นวายหลายท่านก็ถือโอกาสพูดคุยถามไถ่ ห่วงใยผมแทน
ผู้ใหญ่ที่ผมเคารพท่านหนึ่ง เปิดประเด็นคุยกับผมถึงในหลวงรัชกาลก่อน ไร่นาสวนผสมและเศรษฐกิจพอเพียงในบั้นปลาย… หลายท่านที่รู้จักผมดีจะทราบว่า ผมค่อนข้างต่อต้านแนวคิดเกษตรกรรมหลังเกษียณ และน้อยมากที่ผมจะเออออเอาด้วยกับคนวัยหกสิบ แต่อยากปลูกผักสอยลำไยแก้เหงา
แต่ก็มียกเว้นสำหรับท่านที่ “ปลูกเป็น สอนได้ ขายออก” กับสินค้าเกษตรที่ตัวเองมีประสบการณ์มาโชกโชน ทั้งเชื่อมั่น และยึดมั่นในแนวทางเกษตรผสมผสาน ที่ผ่านการลงมือทำมาแล้วด้วย… วันนั้นผมได้เรียนรู้หลายอย่างเพิ่มเติมจากการคุยกัน ในอีกหลายๆ มุมที่เปิดหูเปิดตาผมเกี่ยวกับเกษตรผสมผสาน หรือเกษตรทฤษฎีใหม่ของในหลวงรัชกาลก่อน… และคีย์เวิร์ดที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ตัวเองได้ดีท๊อกซ์สติปัญญาครั้งหนึ่งในชีวิต คือ เรื่องใช้เกษตรทฤษฎีใหม่ไปพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ก็ได้
ผมกำลังพูดถึง การพัฒนาที่ดินอีกรูปแบบหนึ่ง ที่ไม่ได้เน้นที่พักอาศัยหลังใหญ่โตหรือแบบที่มีคอกหมู สวนกล้วยและเป็ดไก่วิ่งไปมาในบริเวณ… แต่ผมนึกถึงที่ดินแปลงหนึ่ง ที่สามารถเติมความอยากมีชีวิตบั้นปลายกับระบบนิเวศน์แบบเกษตรผสมผสาน… ที่ผู้คนสามารถจับจอง ถือครองและใช้ทำกินก็ได้… มีนิติบุคคลคอยดูแลงานยากๆ หรืองานที่เจ้าของสวนไม่อยากทำเอง อากาศก็ดี บรรยากาศก็ดี… ยิ่งในวันที่โลกไม่ได้ไกลกันด้วยระยะทาง หรือความอยู่ดีมีสุขไม่ได้วัดกันที่ในเมือง นอกเมืองหรือหลังเขา เพราะเทคโนโลยีสามารถเติมเต็มไลฟ์สไตล์ให้ผู้คนได้
ประเด็นก็คือ… มีตัวอย่างหลายกรณีที่ผมเห็นใช้เงินหลังเกษียณไปกับการลงทุนใหม่ในภาคเกษตร และหมดสนุกในอีกไม่กี่พรรษาต่อมา พร้อมกับเงินออมก้อนหนึ่งหายไปจากชีวิตให้บ่นเสียดายแล้วเสียดายอีก คนส่วนใหญ่สะสมอดออมเพื่อวัยเกษียณของตัวเองอย่างอดทน… แต่ความท้าทายจากส่วนลึกของหลายท่าน ก็ฉีกกระเป๋าตังค์ที่สู้อดออมและลงทุนมานานอย่างน่าเสียดาย
สมมุติว่า… มีโครงการจัดสรรแถวนครนายก ปราจีนบุรี หรือจะเพชรบุรี ชะอำ หัวหิน… บ้านทุกหลังในโครงการแบ่งเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลและมีพื้นที่ส่วนกลางแบบคอนโดมิเนียม เพียงแต่พื้นที่ส่วนกลางประกอบด้วยสวนกาแฟ โกโก้ ปาล์ม มะพร้าว มะม่วง บ่อปลา และนาข้าวญี่ปุ่นบนเนื้อที่ 200 ไร่ ไม่ไกลจากสถานีรถไฟทางคู่หรือรถไฟความเร็วสูง… มีนิติบุคคลดูแลผลผลิตและสิ่งแวดล้อมให้ลูกบ้าน จ้างงานคนในชุมชนใกล้เคียง… ท่านที่เคยไปเที่ยวสิงห์ปาร์คที่เชียงรายหรือฟาร์มโชคชัยแถวปากช่องลองนึกตามผมน๊ะครับ… แล้วใส่บ้านจัดสรรเข้าไปอีกส่วนหนึ่งและให้ลูกบ้านทุกหลัง เป็นเจ้าของสิงห์ปาร์คหรือฟาร์มโชคชัยด้วย
ถ้าตอนนี้มีโครงการแบบนี้มาเสนอให้ผมผ่อนกับธนาคาร พร้อมเงื่อนไขสามารถทำ Reverse Mortgage ตอนผมอายุ 80 ได้ด้วย… ผมจะขอนัดไปชมโครงการโดยไม่ลังเลเลยครับ
