ข้อมูลในเวบไซต์และ Youtube มากมาย แนะนำและพูดถึงอาหารเด็ก รวมทั้งการปรุงอาหารเด็ก พร้อมคำบรรยายเครื่องปรุง ส่วนผสมและคุณประโยชน์ทางโภชนาการอย่างน่าสนใจ… แต่ข้อเท็จจริงที่ว่า พอเด็กๆ โตขึ้นมาหน่อย และเมื่อเด็กๆ เหล่านั้นได้รู้จักและชิมเมนูที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันในชื่อ… อาหารขยะ หรือ Junk Food… ข้อมูลทางการตลาดมากมายระบุตรงกันว่า เด็กๆ ทั่วโลกหลงไหลเมนูขยะเหมือนกันหมดทั้งโลก
มีงานวิจัยมากมายทั่วโลกที่ค้นพบความสัมพันธ์ของ Junk Food กับภาวะสุขภาพเด็ก รวมทั้งการเจริญเติบโตและพัฒนาการ… งานวิจัยจาก National Academy of Sciences นำโดย J. Michael McGinnis กล่าวถึงรูปแบบการตลาดอาหารและเครื่องดื่มสำหรับเด็กในสหรัฐอเมริกาที่แพร่หลาย… แสดงให้เห็นถึงโอกาสที่ดีที่สุดในพัฒนาการทั้งร่างการและสติปัญญาของเด็ก ที่ถูกทำลายลงและเปลี่ยนเป็นภัยคุกคามโดยตรงต่อโอกาสด้านสุขภาวะของคนรุ่นต่อๆ ไป… จากอาหารที่เด็กๆ ชอบกิน
J. Michael McGinnis จึงสร้างคัมภีร์ด้านโภชนาการเด็กขึ้นและถ่ายทอดเผยแพร่ออกไปในวงกว้าง ตั้งแต่ ปี 2006… แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรในระบบนิเวศอุตสาหกรรมอาหารสำหรับเด็กทุกวัย… ทั้งๆ ที่ตำราวิทยาศาสตร์อาหาร และ ตำราด้านโภชนาการทั้งหมดที่ใช้อ้างอิงทั้งฝั่งคนเกลียดอาหารขยะ กับคนค้าอาหารขยะล้วนเป็นตำราเล่มเดียวกัน
คำถามคือ… ระบบนิเวศอาหารแบบที่ดึงดูดใจเหมือนอาหารขยะ พร้อมนำเสนอคุณประโยชน์ที่ดีกับสุขภาพเด็กๆ ได้ด้วยจะเกิดขึ้นได้หรือไม่?… หรือนี่จะเป็นช่องว่างขาวกับดำตลอดไปเหมือนเดิม?
ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่า… Food Science หรือวิทยาการอาหารในปัจจุบันน่าจะเหลือความท้าทายอีกมากในอนาคต…
ท่านที่หาโมเดลธุรกิจอาหารทำอยู่คงทราบว่าผมพูดถึงอะไร?
References…
